Nie wszystkie telewizory, gry wideo, monitory komputerowe i światła stroboskopowe wywołują ataki.

Nawet u predysponowanych osób wiele czynników musi się połączyć, aby wywołać reakcję światłoczułą.

Przykłady obejmują:

   Częstotliwość błysku (czyli jak szybko miga światło).

   Jasność.

   Kontrast z oświetleniem tła.

   Odległość między widzem a źródłem światła.

   Długość fali światła.

   Czy oczy danej osoby są otwarte, czy zamknięte.

Częstotliwość lub prędkość migającego światła, które najprawdopodobniej powoduje ataki, różni się w zależności od osoby chorej.

Zwykle migające światła, które najprawdopodobniej wywołują ataki, mieszczą się w przedziale od 5 do 30 błysków na sekundę (Hz).

Monitory typu CRT cechowały się dużą obudową, która musiała pomieścić kineskop. Były dużo cięższe, niż obecne monitory i wymagały dużo miejsca np. na biurku.

Kineskop wykorzystany do wyświetlania obrazu mrugał z częstotliwością 75 - 85 Hz, czyli 75 - 85 razy na sekundę.

Dlatego monitory typu CRT były zdecydowanie niezalecane dla osób chorych na epilepsję! Mogły wywoływać ataki u osób z zdiagnozowaną epilepsją światłoczułą lub działać w połączeniu z innym wyzwalaczem.

Monitory CRT zostały wyparte przez nowsze monitory LCD.

Monitory typu LCD korzystały z matrycy wyświelającej obraz.

Nie wymagały kineskopu, przez co nie mrugały tak jak monitory skrzyniowe CRT.

Wykorzystano polaryzację światła z wykorzystaniem matrycy LCD ( od ang. Liquid Crystal Display ). Popularnie były nazywane monitorami ciekłokrystalicznymi.

Generacja monitorów LCD pozwoliła chorym na szersze możliwości integracji społecznej i możliwość pracy przy komputerach.

Monitory i wyświetlacze typu LED to obecnie najpopularniejsza forma przekazania obrazu. Stosowana w większości urządzeń:

   Telewizory LED, OLED, AMOLED, Super AMOLED.

   Laptopy.

   Tablety.

   Smartfony.

Technologia LED wykorzystuje matrycę zbudowaną z dużej ilości diod, świecących jednostajnym światłem.

Diody nie emitują błysków.

Większość obecnych użytkowników PC, TV i urządzeń przenośnych może czuć się bezpieczna.

W przypadku monitorów kwestia jest zrozumiana, monitory LCD oraz LED nie emitują błysków.

Pozostaje kwestia tego, co jest wyświetlane na ekranie urządzenia.

Kilka wskazówek do rozważenia w przypadku osób chorych na epilepsję. Chorzy pomimo wszystko powinni zwrócić uwagę na swoje ataki i okoliczności z nimi związane. Filmy lub gry mogą w sobie zawierać dużą ilość nagłych błysków w efektach CGI ( Computer Generated Imagery ).

Dlatego zalecamy:

Ekrany telewizyjne.

   Oglądaj telewizję w dobrze oświetlonym pokoju, aby zmniejszyć kontrast między światłem z telewizora a światłem w pokoju.

   Zmniejsz jasność ekranu.

   Usiądź jak najdalej od ekranu.

   Użyj pilota do zmiany kanałów w telewizorze, dzięki czemu nie będziesz musiał zbytnio zbliżać się do zestawu TV.

   Unikaj długiego oglądania.

   Noś spolaryzowane okulary podczas oglądania telewizji, aby zmniejszyć odblaski.

Gry wideo.

   Usiądź co najmniej 2 metry od ekranu w dobrze oświetlonym pokoju.

   Zmniejsz jasność ekranu.

   Nie pozwól dzieciom grać w gry wideo, jeśli są zmęczone.

   Rób częste przerwy w grach i od czasu do czasu odwracaj wzrok od ekranu. Nie zamykaj i nie otwieraj oczu patrząc na ekran. Mruganie może ułatwiać ataki u osób szczególnie wrażliwych.

   Wyłącz grę, jeśli pojawią się dziwne lub niezwykłe uczucia lub szarpnięcia ciała.

Monitory Komputerowe.

   Używaj monitora typu LCD, lub LED (płaski ekran). Monitory tego typu nie emitują mrugania.

   Użyj osłony przeciw błyskowej na monitor.

   Noś okulary przyciemniające, aby zmniejszyć odblaski na ekranie.

   Rób częste przerwy od zadań związanych z pracą przy komputerze.

Nadwrażliwość na światło i ataki epilepsji.

Migające światła lub wzory